ΦΡΑΣΕΙΣ
Να'χει απομείνει εδώ κάτω μόνο ένας γέροντας,
γαλήνιος κι ωραίος, θαμμένος σε "πλούτη
αμύθητα" - κι εγώ πέφτω στα πόδια σας.
Να έχω κάνει πράξη την κάθε σας ανάμνηση,
-μόνο εγώ να'μαι κείνη που μπορεί να σας δέσει
γερά - θα σας πνίξω.
----------
Όταν γεμίζουμε με δύναμη - ποιος κάνει πίσω
και φοβάται; και με χαρά; -ποιος σοβαρεύει και
λυπάται; Όταν γινόμαστε πολύ κακοί -
σαν τι μας περιμένει;
Στολιστείτε, χορέψτε, γελάστε. - Ποτέ δεν θα
μπορέσω να ρίξω απ'το παράθυρο τον Έρωτα.
----------
Συντρόφισσα, ζητιάνα, παιδί τέρας! Πόσο
σου είναι αδιάφορες αυτές οι άμοιρες και τα
τερτίπια τους, και οι καημοί μου. Γίνε μαζί μας ένα,
με την αλλόκοτη φωνή σου, αυτή η φωνή σου!
σκληρή παρηγοριά για τούτη την απόγνωση
την τιποτένια.
----------
Βαρύ πρωινό, Ιούλιο μήνα. Μέσα στον άνεμο
πετά γεύση από στάχτες - οσμή από ξύλο στην
πυροστιά ιδρώνει - λουλούδια νοτισμένα - οι
βόλτες ερημώνουν - ψιλόβροχο των καναλιών
μες στους αγρούς - άρα,γιατί όχι και θυμίαμα
και παιχνιδάκια;
----------
Έχω τεντώσει εγώ σκοινιά από καμπαναριό
σε καμπαναριό. Γιρλάντες από παράθυρο σε
παράθυρο. Χρυσές αλυσίδες από αστέρι σε αστέρι.
Και χορεύω.
----------
Η πάνω λίμνη αχνίζει διαρκώς. Ποια μάγισσα
θα μείνει ορθή μες στο λευκό ηλιοβασίλεμα;
Ποιες φυλλωσιές μενεξεδένιες θα σκύψουν;
----------
Την ώρα που το δημόσιο χρήμα σκορπιέται
σε γιορτές αδελφοσύνης, μέσα στα σύννεφα σημαίνεικαμπάνα ρόδινης φωτιάς.
----------
Μια γεύση από σινική μελάνη ευχάριστα
ανασταίνει αυτή η βροχή της μαύρης σκόμης που
πέφτει αργά στην αγρυπνία μου. - Τις φλόγες του
πολυελαίου χαμηλώνω, κι ορμάω στο κρεβάτι,
και στην πλευρά του σκοταδιού γυρνώντας βλέπω
εσάς κορίτσια μου! βασίλισσές μου!
Όταν ο κόσμος γίνει μόνο ένα δάσος μαύρο
για τα τέσερα κατάπληκτα μάτια μας - μια
παραλία με άμμο για δυο παιδιά πιστά - ένα
μελωδικό σπίτι για τη φωτεινή μας συμπάθεια -
εγώ θα σας βρώ.
για τα τέσερα κατάπληκτα μάτια μας - μια
παραλία με άμμο για δυο παιδιά πιστά - ένα
μελωδικό σπίτι για τη φωτεινή μας συμπάθεια -
εγώ θα σας βρώ.
γαλήνιος κι ωραίος, θαμμένος σε "πλούτη
αμύθητα" - κι εγώ πέφτω στα πόδια σας.
Να έχω κάνει πράξη την κάθε σας ανάμνηση,
-μόνο εγώ να'μαι κείνη που μπορεί να σας δέσει
γερά - θα σας πνίξω.
----------
Όταν γεμίζουμε με δύναμη - ποιος κάνει πίσω
και φοβάται; και με χαρά; -ποιος σοβαρεύει και
λυπάται; Όταν γινόμαστε πολύ κακοί -
σαν τι μας περιμένει;
Στολιστείτε, χορέψτε, γελάστε. - Ποτέ δεν θα
μπορέσω να ρίξω απ'το παράθυρο τον Έρωτα.
----------
Συντρόφισσα, ζητιάνα, παιδί τέρας! Πόσο
σου είναι αδιάφορες αυτές οι άμοιρες και τα
τερτίπια τους, και οι καημοί μου. Γίνε μαζί μας ένα,
με την αλλόκοτη φωνή σου, αυτή η φωνή σου!
σκληρή παρηγοριά για τούτη την απόγνωση
την τιποτένια.
----------
Βαρύ πρωινό, Ιούλιο μήνα. Μέσα στον άνεμο
πετά γεύση από στάχτες - οσμή από ξύλο στην
πυροστιά ιδρώνει - λουλούδια νοτισμένα - οι
βόλτες ερημώνουν - ψιλόβροχο των καναλιών
μες στους αγρούς - άρα,γιατί όχι και θυμίαμα
και παιχνιδάκια;
----------
Έχω τεντώσει εγώ σκοινιά από καμπαναριό
σε καμπαναριό. Γιρλάντες από παράθυρο σε
παράθυρο. Χρυσές αλυσίδες από αστέρι σε αστέρι.
Και χορεύω.
----------
Η πάνω λίμνη αχνίζει διαρκώς. Ποια μάγισσα
θα μείνει ορθή μες στο λευκό ηλιοβασίλεμα;
Ποιες φυλλωσιές μενεξεδένιες θα σκύψουν;
----------
Την ώρα που το δημόσιο χρήμα σκορπιέται
σε γιορτές αδελφοσύνης, μέσα στα σύννεφα σημαίνεικαμπάνα ρόδινης φωτιάς.
----------
Μια γεύση από σινική μελάνη ευχάριστα
ανασταίνει αυτή η βροχή της μαύρης σκόμης που
πέφτει αργά στην αγρυπνία μου. - Τις φλόγες του
πολυελαίου χαμηλώνω, κι ορμάω στο κρεβάτι,
και στην πλευρά του σκοταδιού γυρνώντας βλέπω
εσάς κορίτσια μου! βασίλισσές μου!
2 σχόλια:
Ωραίο. Θέλουμε περισσότερους καταραμένους ποιητές γιατί και εμείς καταραμένοι είμαστε και αν το πιστέψουμε θα γίνουμε κιόλας. Για την ώρα έχουμε μόνο το bachelor το master το παίρνουμε μετά τα τριάντα και αν φτάσουμε μέχρι εκεί πολύ μας είναι. Βάλτο και στα Γαλλικά, έτσι για να φαίνεται η γλώσσα του καταραμένου.
φίλε Ορέστη, θα κάνω ότι μπορώ να γράψω κι άλλους Καταραμένους.Απλά έχε υπόψιν σου ότι "σκατά, κάνει ζέστη. θα'θελα να'μουν πιο ψόφιος κι απο μεταχειρισμένη καπότα" όπως λέει κι ο Μάικ ο ινδιάνος στη "γαμισομηχανή" του Μπουκόφσκι.
Δημοσίευση σχολίου